Pierwszy Biskup Sandomierski Szczepan Hołowczyc w 1819 roku podjął starania o utworzenie seminarium diecezjalnego, ale uskutecznił je dopiero jego następca bp Adam Prosper Burzyński. Po skompletowaniu kadry profesorskiej i przyjęciu pierwszych kandydatów, 7 listopada 1820 roku zainaugurował uroczyście pierwszy rok nauki. Seminarium przez 84 lata funkcjonowało w Domu Księży Emerytów, obok dzwonnicy katedralnej. Budynek jednak nie był w stanie pomieścić wszystkich alumnów i część z nich musiała mieszkać poza Seminarium. W 1903 roku rząd rosyjski zlikwidował klasztor Sióstr Benedyktynek przy ulicy Gołębickiej (obecnie Żeromskiego), a budynki klasztorne miał zamiar przeznaczyć dla urzędów powiatowych. Wówczas Biskup Aleksander Zwierowicz zwrócił się z prośbą o oddanie poklasztornych budynków dla Seminarium, a na cele rządowe zaproponował przekazanie dotychczasowego budynku seminaryjnego. Rząd zgodził się i w 1904 roku Seminarium Duchowne zostało przeniesione w obecne miejsce.
