XXVII Niedziela Zwykła, C – 5 października 2025

1. Z kalendarza liturgicznego: we wtorek (7.10) wspomnienie Najśw. Maryi Panny Różańcowej – tego dnia przypada także 7 rocznica śmierci bpa Wacława Świerzawskiego; w czwartek (9.10) wspomnienie bł. Wincentego Kadłubka, patrona diecezji
– w Sandomierzu uroczystość.

2. Zapraszamy mieszkańców Sandomierza i okolic do naszego kościoła na „Różaniec dla zabieganych”. Naszą modlitwę rozpoczynać będziemy każdego dnia o godz. 20.15. Chcemy razem z Wami zawierzać Maryi sprawy Kościoła, a w sposób szczególny pragniemy żarliwie prosić o nowe powołania kapłańskie do naszej diecezji.

3. W sobotę 11 października na Mszy św. o godz. 7.00 będziemy modlić się o beatyfikację Sługi Bożego ks. Wincentego Granata.

4. W niedzielę 12 października w Sandomierzu odbędą się uroczystości odpustowe ku czci bł. Wincentego Kadłubka.  Początek o godz. 10.00 w naszym kościele, skąd wyruszy procesja z relikwiami błogosławionego Patrona do Bazyliki Katedralnej, tam o godz. 10.30 uroczystej Eucharystii przewodniczył będzie bp Krzysztof Nitkiewicz.

5. W najbliższą niedzielę będziemy obchodzili Dzień Papieski, po Mszach św. odbędzie się zbiórka do puszek na Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia”.

6. Zachęcamy do lektury prasy katolickiej. Przy wyjściu z kościoła można nabyć Niedzielę
i Gościa Niedzielnego.

7. Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego organizuje w dniach 27czerwca – 3 lipca samolotową pielgrzymkę do Portugalii. Zapisy u ks. Krystiana Musiała.

8. Wszystkim obchodzącym w tym tygodniu imieniny, rocznice, jubileusze składamy najserdeczniejsze życzenia.

9. Módlmy się w intencji nowych i świętych powołań kapłańskich do naszej diecezji: Boże miłosierny, daj Kościołowi swemu wielu gorliwych i świętych kapłanów! Wybierz i powołaj ich sam spośród ludu swego, aby żaden niepowołany między nimi się nie znalazł, a żaden powołany przez Ciebie nie został pominięty! Kształtuj ich sam łaską Ducha Świętego, jak niegdyś przysposobiłeś przez Niego Apostołów. Niech prawdę Twoją i Twoje nakazy głoszą słowem, przykładem i życiem! Niech pracują w Twojej winnicy bez znużenia, oczekując w pokorze wysiłków swej pracy tylko od Ciebie i nie szukają niczego prócz twojej chwały! Wzbudź na nowo w Kościele swego Ducha, którego wylałeś na Apostołów.

Katecheza, 5 października 2025.

Co to jest Opatrzność Boża?

W czasie naszych ostatnich katechez pochylaliśmy się nad tajemnicą Boga Stworzyciela świata i człowieka. Pozostaje nam jeszcze zastanowić się czy Bóg stworzył świat i w niego już nie ingeruje? Czy w jakiś sposób ciągle „towarzyszy” swojemu stworzeniu? Stare polskie przysłowie mówi: Pan Bóg coś na nas dopuści, ale nigdy nas nie opuści. Wyraża ono prostą wiarę w to, że Bóg jest bliski człowiekowi. Opiekuje się wszystkim, co stworzył, a szczególnie człowiekiem. Niekiedy nawet trudne doświadczenia przeszłości, również te naznaczone cierpieniem, potrafimy odczytać jako palec Boży kierujący naszym życiem. Święty Paweł zapewnia: „Wiemy przecież, że tym, którzy kochają Boga i którzy zostali powołani zgodnie z Jego wcześniejszym zamysłem, wszystko służy dla ich dobra” (Rz 8, 28). Bóg kieruje biegiem świata i jego historią, ale nie niszczy wolności człowieka, lecz ją szanuje i przewiduje.

Opatrzność Bożą możemy porównać do obrazu Boga, który dyryguje niezliczoną ilością instrumentów, chórów i solistów tworzących wielką symfonię Kosmosu. Gdyby człowiekowi przeciętnie znającemu się na muzyce wręczono partyturę jakiegoś utworu, np. Symfonii nr 40 g-moll Mozarta, i zażądano od niego, by wykonał to wielkie dzieło z udziałem chóru i orkiestry, z pewnością odpowiedziałby, że nie potrafi tego zrobić. Nie zna tych tajemniczych znaków, którymi jest zapisana całość, i nie wie, kiedy wprowadzić poszczególne instrumenty, kiedy dać znak do rozpoczęcia partii solowych. To przekracza jego możliwości. Podobnie niezrozumiałe dla człowieka mogą być znaki i poszczególne partie „muzyki”, którą Bóg „skomponował”, gdy tworzył świat, i której wykonaniu „dyryguje”. On jest kompozytorem znającym cały utwór i dyrygentem, który prowadzi „orkiestrę świata”. Wysłuchana muzyka staje się piękna, a poszczególne nuty partytury odnajdują sens dopiero w całości utworu. Opatrzność Boża jako opieka Boga nad wszystkim, co stworzył, nie jest jednak kierowaniem dziejami świata z oddali i dystansu. Celem Stwórcy jest doprowadzenie wszystkiego do pełnej doskonałości, do której nas przeznaczył.

Wiara w Opatrzność wyraża prawdę, że Bóg nie jest obojętnym Stwórcą, który nas powołał do życia, a potem powiedział: „radźcie sobie sami”. Jest zupełnie inaczej — Bóg ma nas cały czas na oku, co nie znaczy, że On sam wszystko robi za nas. Podobnie jak rodzice, którzy z troską patrzą na swoje dzieci, pragną ich dobra, a przecież pozwalają im żyć swoim życiem. Dziecko nie jest nakręconą zabawką rodziców, człowiek nie jest zaprogramowany przez Boga.

Bóg znajduje się u podstaw działania człowieka, jak mówi św. Paweł: „Bóg bowiem sprawia, że pragniecie i działacie zgodnie z Jego upodobaniem” (Flp 2, 13). Pan Bóg bardzo rzadko rządzi światem bezpośrednio, kiedy np. wchodzi w porządek natury przez swoje cudowne interwencje. Zwykle działa pośrednio, np. przez innych ludzi, tak jak przez rodziców kieruje dziećmi. Głos sumienia, wychowanie, otoczenie, rady dobrych ludzi, a często i niepowodzenia są narzędziami w ręku Opatrzności.

Pan Bóg coś na nas dopuści, ale nigdy nas nie opuści. Boża obecność i bliskość są szczególnie ważne w trudnych chwilach, kiedy potrzebujemy Bożej pomocy. Słowo „opatrzność” w języku polskim jest bliskie słowu „opatrzeć”. „Opatrzność” to również opatrywanie ran. Bóg nie tylko na nas patrzy, widzi naszą życiową drogę, ale też opatruje nasze rany, byśmy mogli iść dalej.