II Niedziela Adwentu, rok A – 7 grudnia 2025 r.

1. W poniedziałek, 8 grudnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – patronalne święto naszego Seminarium. Msze święte w naszym kościele będą sprawowane o godz. 7.00 oraz o godz. 11.00. O godz. 16.30 na sandomierskim rynku spotkanie przy figurze NMP. Tego dnia zapraszamy na godz. 17.00 do naszego kościoła na modlitwę śpiewem Akatystu.
2. Wspomnienia świętych w nadchodzącym tygodniu: sobotę św. Łucji, dziewicy i męczennicy.
3. W czwartek przypada 46. rocznica śmierci Sługi Bożego ks. Wincentego Granata. Zapraszamy do naszego kościoła na Mszę świętą o godz. 7.00 o rychłą beatyfikację ks. Granata oraz na uroczyste Nieszpory na godz. 17.00.
4. W sobotę przypada 44. rocznica wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. Pamiętajmy szczególnie w modlitwie o ofiarach tego czasu.
5. W sobotę w naszym kościele na Mszy św. o godz. 16.00 będzie uroczyste przekazanie Betlejemskiego Światełka Pokoju.
6. Od przyszłej niedzieli będzie można nabyć w naszym kościele opłatki na stół wigilijny. Także od przyszłej niedzieli będziemy rozprowadzać świece wigilijne w ramach akcji Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, świece będą w cenach 30 i 15 zł. Ofiara za opłatki zostanie przeznaczona na potrzeby naszego seminarium, natomiast ofiara ze świec przekazana do Caritas naszej diecezji.
7. 20 grudnia zapraszamy do naszego seminarium na Dzień Pustyni dla Sandomierza – modlitwę Słowem Bożym w ciszy i skupieniu. Rozpoczęcie o godz. 9.00 a zakończenie o godz. 18.00. Szczegóły na stronie internetowej i facebooku. Zapisy przez formularz google.
8. Dobroczyńcom naszego kościoła i Seminarium dziękujemy serdecznie za wsparcie, tak duchowe jak i materialne, które otrzymujemy.
9. Zachęcamy do lektury prasy katolickiej. Przy wyjściu z kościoła można nabyć Niedzielę i Gościa Niedzielnego.
10. Wszystkim obchodzącym w tym tygodniu imieniny, rocznice, jubileusze składamy najserdeczniejsze życzenia.
11. Módlmy się w intencji nowych i świętych powołań kapłańskich do naszej diecezji: Boże miłosierny, daj Kościołowi swemu wielu gorliwych i świętych kapłanów! Wybierz i powołaj ich sam spośród ludu swego, aby żaden niepowołany między nimi się nie znalazł, a żaden powołany przez Ciebie nie został pominięty! Kształtuj ich sam łaską Ducha Świętego, jak niegdyś przysposobiłeś przez Niego Apostołów. Niech prawdę Twoją i Twoje nakazy głoszą słowem, przykładem i życiem! Niech pracują w Twojej winnicy bez znużenia, oczekując w pokorze wysiłków swej pracy tylko od Ciebie i nie szukają niczego prócz twojej chwały! Wzbudź na nowo w Kościele swego Ducha, którego wylałeś na Apostołów.

Jak należy rozumieć Wniebowstąpienie?

W wyznaniu wiary mówimy: wierzę, że Jezus „wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Boga, Ojca wszechmogącego, stamtąd przyj­dzie sądzić żywych i umarłych”. Po zmartwychwstaniu Jezus ukazywał się swoim uczniom przez 40 dni, jadł i pił z nimi oraz pouczał ich o swoim Królestwie. Ostatni raz ukazał się w chwili Wniebowstąpienia. Wstępując do nieba, wywyższył ludzką naturę i jako prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek zasiada po prawicy Ojca (por. KKK 659).

Wydarzenie Wniebowstąpienia jest przejściem Jezusa z chwały zmartwychwstania do chwały wywyższenia po prawicy Ojca (por. KKK 660). Zasiadanie po prawicy Ojca natomiast oznacza zapoczątkowanie królestwa Mesjasza zapowiadane w Starym Testamencie przez proroka Daniela, który mówi: „Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królew­ską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie” (Dn 7,14). Ta prawda obecna jest także w mszalnym wyznaniu wiary, w słowach: „Królestwu jego nie będzie końca” (por. KKK 664).

Istnieje ścisła więź między wniebowstąpieniem Chrystusa a Jego powrotem przy końcu świata. Chrystus, który w zmartwych­wstaniu odniósł zwycięstwo nad śmiercią, rozpoczął dla nas nowy spo­sób życia z Bogiem. Jezus wchodzi pierwszy do tego życia, aby przygo­tować miejsce dla swoich wybranych. W tym czasie chrześcijanie pozostają w nadziei, że pewnego dnia będą żyć z Chrystusem na wieki (por. KKK 666) Dlatego też przez wiarę i sakramenty winni być zjednoczeni z Nim już na ziemi. Po wejściu do nieba Jezus Chrystus wstawia się też za nami „jako Pośrednik, który zapewnia nam nieustannie wylanie Ducha Świętego” (KKK 667). W ten sposób Jezus realizuje swoje wieczne kapłaństwo. Jak napisał autor Listu do Hebrajczyków, Jezus Chrystus, jedyny Kapłan nowego i wiecznego Przymierza „wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi (…) ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga” (Hbr 9,24).

W fakcie Wniebowstąpienia odczytujemy także prawdę o nas samych. Nikt z nas nie może wejść do nieba o własnych siłach, ale potrzebny i konieczny jest nam Ten, który „jako nasza Głowa wyprze­dził nas do niebieskiej ojczyzny, aby umocnić naszą nadzieję, że jako członki mistycznego Ciała również tam wejdziemy” (prefacja o Wnie­bowstąpieniu). Pismo Święte naucza o tej prawdzie w słowach „Nikt nie wstąpił do nie­ba oprócz Tego, który z nieba zstąpił — Syna Człowieczego” (J 3,13).