XXIV Niedziela zwykła, C – 14 września 2025 r.

1. Do 20 września trwa rekrutacja do naszego Seminarium na nowy rok akademicki.
2. Z kalendarza liturgicznego: w poniedziałek (15.09) wspomnienie NMP Bolesnej; we wtorek (16.09) wspomnienie św. męczenników Korneliusza i Cypriana; w czwartek (18.09) święto św. Stanisława Kostki; w sobotę (20.09) wspomnienie świętych męczenników koreańskich Andrzeja, Pawła i towarzyszy.
3. Dziś w naszym kościele odbędzie się wieczór uwielbienia z bł. Carlo Acutisem. Modlitwę rozpoczniemy o godz. 17.00.
4. Po wakacyjnej przerwie wznawia swą działalność Akademia Biblijna
   w Sandomierzu. Spotkania będą odbywały się w naszym seminarium, w auli numer 3, w każdy trzeci wtorek miesiąca. Pierwsze spotkanie będzie 16 września o godz. 18.45. Temat tego spotkania to: „Życie i listy św. Pawła Apostoła”. Wykłady te będą transmitowane przez Facebooka, na profilu WSDSandomierz. Zapraszamy!
5. 20 września zapraszamy do naszego seminarium na Dzień Pustyni dla Sandomierza – modlitwę Słowem Bożym w ciszy i skupieniu. Rozpoczęcie o godz. 9.00 a zakończenie o godz. 18.00. Szczegóły na stronie internetowej i facebooku. Zapisy przez formularz google.
6. Zachęcamy do lektury prasy katolickiej. Przy wyjściu z kościoła można nabyć Niedzielę oraz Gościa Niedzielnego.
7. Wszystkim obchodzącym w tym tygodniu imieniny, rocznice, jubileusze składamy najserdeczniejsze życzenia. Przybyłym Gościom życzymy miłego pobytu w naszym mieście. Wszystkim Ofiarodawcom i Dobroczyńcom dziękujemy za duchowe i materialne wspieranie Seminarium oraz kościoła seminaryjnego.

Módlmy się w intencji nowych i świętych powołań kapłańskich do naszej diecezji: Boże miłosierny, daj Kościołowi swemu wielu gorliwych i świętych kapłanów! Wybierz i powołaj ich sam spośród ludu swego, aby żaden niepowołany między nimi się nie znalazł, a żaden powołany przez Ciebie nie został pominięty! Kształtuj ich sam łaską Ducha Świętego, jak niegdyś przysposobiłeś przez Niego Apostołów. Niech prawdę Twoją i Twoje nakazy głoszą słowem, przykładem i życiem! Niech pracują w Twojej winnicy bez znużenia, oczekując w pokorze wysiłków swej pracy tylko od Ciebie i nie szukają niczego prócz twojej chwały! Wzbudź na nowo w Kościele swego Ducha, którego wylałeś na Apostołów.

Katecheza, 14 września 2025.

Co oznacza, że Bóg jest wszechmocny?

W pierwszym zdaniu mszalnego wyznania wiary wypowiadamy słowa: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”. Co zatem oznacza, że Bóg jest wszechmogący? Tak wielu ludziom trudno jest myśleć o tym, że Bóg jest wszechmogący, gdy patrzą na krzyż Chrystusa, na cierpienie i zło obecne w dzisiejszym świecie. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina: „Spośród wszystkich przymiotów Bożych Symbol wiary wymienia tylko wszechmoc Bożą; wyznanie jej ma wielkie znaczenie dla naszego życia. Wierzymy, że wszechmoc Boża jest powszechna, ponieważ Bóg wszystko stworzył, wszystkim rządzi i wszystko może; jest miłująca, ponieważ Bóg jest naszym Ojcem; jest tajemnicza, ponieważ tylko wiara może ją rozpoznać, gdy «w słabości się doskonali» (2 Kor 12, 9)” (KKK 268). Równocześnie „niekiedy Bóg może wydawać się nieobecny i niezdolny do przeciwstawienia się złu. Bóg Ojciec objawił jednak swoją wszechmoc w sposób najbardziej tajemniczy w dobrowolnym uniżeniu i w zmartwychwstaniu swego Syna, przez które zwyciężył zło” (KKK, 272). Niezwykłe świadectwo o wszechmocy Boga w bardzo trudnej sytuacji życia daje biblijny Hiob: „Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić” (Hi 42, 2).

Rzeczywiście trudno jest nam sobie wyobrazić Boga Wszechmogącego, gdy patrzymy na cierpienie i moc zła w świecie. „Chcielibyśmy, rzecz jasna, wszechmocy Bożej według naszych schematów myślowych i naszych pragnień: Boga ‹‹wszechmogącego››, rozwiązującego problemy, interweniującego, aby ustrzec nas od wszelkich trudności, zwyciężającego wszystkie przeciwne moce, zmieniającego bieg wydarzeń i usuwającego ból” – powiedział w jednej z katechez Benedykt XVI. Jednak, jak zauważył poprzedni papież,  „Jego wszechmoc jest inna: nie wyraża się jako automatyczna czy arbitralna siła, lecz naznaczona jest miłującą, ojcowską wolnością. W istocie Bóg, stwarzając wolne stworzenia, obdarzając wolnością, zrezygnował z części swej mocy, pozostawiając nam moc naszej wolności. (…) Jego wszechmoc nie wyraża się w przemocy, nie wyraża się w zniszczeniu wszelkich mocy przeciwnych, jakbyśmy tego chcieli, lecz wyraża się w miłości, miłosierdziu, przebaczeniu, w obdarzaniu nas wolnością, w nieustannym wezwaniu do nawrócenia serca, w postawie jedynie pozornej słabości; Bóg wydaje się słaby, jeśli patrzymy na Jezusa Chrystusa, który się modli, zachęca nas, który pozwala się zabić. W tej postawie pozornej słabości, na którą składa się cierpliwość, łagodność i miłość, ukazuje: to jest prawdziwa moc, to jest moc Boga, która zwycięży”.