Kościół seminaryjny św. Michała Archanioła (dawniej PP. Benedyktynek) został zbudowany w latach 1686-1692 według projektu architekta zamojskiego Jana Michała Linka, staraniem ksieni Justyny Skarszewskiej. Konsekrowany w roku 1692 przez biskupa krakowskiego Jana Małachowskiego. W roku 1903 budynki klasztorne łącznie z Kościołęm przejęło Wyższe Seminarium Duchowne.
Kościół barokowy, orientowany, składa się z prostokątnej nawy i węższego również prostokątnego prezbiterium; sklepienie kolebkowo-krzyżowe; tęcza o łuku półkolistym; ściany rozczłonkowane pojedynczymi i parzystymi pilastrami jońskimi.
Ołtarz główny z bogatą nastawą barokową z końca XVII wieku spłonął w 1966 roku. Dotychczas udało się odrestaurować jedynie oryginalne tabernakulum z pierwszej połowy XVII wieku.
Nastawy ołtarzy bocznych: Matki Bożej i św. Benedykta są dziełem snycerza krakowskiego Franciszka Czernego z 1694 roku. W prezbiterium znajduje się barokowa stalla (koniec XVII wieku) z bogatą dekoracją akantową i malowanymi w płycinach scenami z życia św. pustelników: Andrzeja Żurawka, Marcina, Jakuba, Arseniusza i Marii Egipcjanki.
Ambona barokowa, wykonana przez snycerza Mateusza Rozkwitowicza z Nowego Korczyna w latach 1694-1695. Z piersi św. Benedykta wyrasta drzewo. Wśród gałęzi oplatających ambonę znajdują się figury Ojców Kościoła i Świętych Benedyktynów. Baldachim ambony jest przyozdobiony ornamentacją roślinną i zakończony rzeźbą pelikana, który symbolizuje miłość.
Ławki barokowe – dzieło stolarza Wojciecha Pogody (rok 1694) – polichromowane z rzeźbionymi bokami i bogatą ornamentyką roślinną (kwiatony).
