ul. Żeromskiego 6, 27-600 Sandomierz 15 832 04 26, fax: 15 832 27 08

Aktualności

Powitanie Dominika Savio

W sobotę 9 marca sandomierskie seminarium zapełniło się ministrantami i lektorami, którzy przybyli z całej diecezji.

Spotkanie odbyło się z racji przybycia do Sandomierza relikwii św. Dominika Savio – patrona ministrantów i młodzieży. Relikwie przywiózł  ks. dr Przemysław Solarski SDB z Warszawy.

Zebranych na korytarzu budynku seminaryjnego powitał ks. dr Rafał Kułaga - rektor. Następnie młodzież z parafii Chrystusa Króla w Tarnobrzegu, pod kierownictwem ks. Tomasza Kopcia, w kilku scenkach przedstawiła historię życia św. Dominika Savio. Po przedstawieniu słowo do ministrantów skierował ksiądz biskup Edward Frankowski. Wyraził radość z przybycia tak wielu osób. Mówił: ”Wy jesteście wiosną naszego Kościoła i nadzieją naszej ojczyzny”, a także podkreślał, że powołanie do kapłaństwa to szczególny dar. Mówił o radości rodziców kapłanów i sióstr zakonnych, z którymi się spotyka podczas wizytacji kanonicznych w parafiach. Biskup wyraził radość z przybycia do nas relikwii św. Dominika Savio.

Po zakończeniu I części ministranci i lektorzy wraz ze swoimi duszpasterzami udali się do kościoła seminaryjnego, gdzie była celebrowana Msza święta pod przewodnictwem księdza biskupa Edwarda Frankowskiego. Koncelebrowali kapłani przybyli z ministrantami, księża profesorowie oraz księża pracujący w kurii. Podczas Mszy św. posługiwali ministranci m.in. z parafii Raniżów i Wola Baranowska. Na wstępie bp Edward powiedział: „Niech relikwie będą dobrym znakiem, by w ślady św. Dominika Savio poszło wielu młodych mężczyzn. By dążyli do świętości, do której są powołani”.

Homilię wygłosił ks. Krystian Kusztyb, w której zauważył, że chociaż św. Dominik żył tylko 15 lat, to jednak zdołał wejść na wyżyny człowieczeństwa, duchowości i świętości. Od młodych lat był oddany Panu Bogu. W dniu I Komunii świętej zapisał 4 postanowienia:

1. Będę często się spowiadał i przyjmował Komunię św.

2. Będę dni święte święcił.

3. Moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maryja.

4. Raczej wolę umrzeć niż zgrzeszyć.

Święty Dominik Savio to mały człowiek i gigant ducha.

Po Mszy św. ministranci podziękowali księdzu biskupowi za wspólną modlitwę.

Następnie nasi goście udali się na refektarz klerycki, gdzie czekały na nich burgery i gorąca herbata. Po posiłku odbyły się spotkania z klerykami w grupach. Podczas spotkań klerycy opowiadali o tym, jak Bóg mówi do nas przez swoje Słowo. Ministranci mówili o swoich marzeniach i zapisywali je na kartkach, które mieli zachować. Następnie nasi młodzi goście losowali fragmenty Pisma Świętego, które wspólnie z klerykami omawiali, dzielili się tym co mówi do nich wylosowany fragment. Spotkania w aulach zakończyła modlitwa.

Po spotkaniach członkowie LSO udali się na nabożeństwo eucharystyczne do kościoła seminaryjnego. Podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu odmówiono litanię do św. Dominika Savio oraz modlitwę do świętego patrona. Na zakończenie uczestnicy mieli możliwość ucałowania relikwii. Ministranci i lektorzy otrzymali pamiątkowe obrazki ze św. Dominikiem i modlitwą do patrona ministrantów.

Bolesna Droga Krzyżowa

Zgodnie z inicjatywą Konferencji Episkopatu Polski dzień 8 marca był dniem modlitwy i pokuty wynagradzającej za grzechy wykorzystywania małoletnich. Ta inicjatywa jest odpowiedzią na apel Papieża Franciszka, który w Liście do Ludu Bożego zachęcał do modlitwy pokutnej i postu, które mają „rozbudzić nasze sumienia, naszą solidarność i nasze zaangażowanie na rzecz kultury ochrony oraz mówienia «nigdy więcej» wszelkim rodzajom i formom nadużyć”. Dlatego też w naszej diecezji odbyło się nabożeństwo drogi krzyżowej w powyższej intencji. Modlitwie przewodniczył Rektor naszego seminarium. Rozważania drogi krzyżowej przygotowali  ojcowie jezuici Dariusz Piórkowski i Jacek Poznański. Wspólną modlitwę zakończył modlący się z nami Biskup Sandomierski Krzysztof Nitkiewicz, który polecił Panu Jezusowi ofiary pedofilii, a także ludzi, którzy dokonywali tych przestępstw.

Nowi lektorzy i akolici

7 marca w kościele seminaryjnym ks. bp Edward Frankowski udzielił posług lektoratu i akolitatu alumnom III i IV roku, oraz alumna V roku włączył do grona kandydatów do święceń diakonatu i prezbiteratu. Posługa lektora ma być oparta na 3 fundamentach o których wspomniał w homilii ksiądz biskup:1.Dignum, 2.Attende, 3.Devote. Lektorzy mają godnie, z uwagą i pobożnie spełniać swoją posługę. Natomiast akolici mają pomagać prezbiterom i diakonom w rozdzielaniu Komunii św. jako nadzwyczajni szafarze. Mają posługiwać przy ołtarzu, ponieważ do tego zostali ustanowieni.

Remont Duchowy

W każdym niemal domu coś remontujemy. Także nasz duch potrzebuje czasami "remontu". Takim "remontem" był dla nas czas rekolekcji, które poprowadził dla nas ks. dr kan. Zbigniew Snarski, Archidiecezjalny Koordynator ds. Nowej Ewangelizacji oraz proboszcz parafii pw. Niepokalanego Serca Maryi w Białymstoku. Tematem rekolekcji były słowa zaczerpnięte z listu św. Pawła do Koryntian: "Miłość Chrystusa przynagla nas"(2 Kor 5,14)
Każdego dnia ojciec rekolekcjonista proponował nam fragment Pisma Świętego do medytacji, w którą krótko nas wprowadzał. Wskazywał na ważne słowa i zwroty w danej perykopie, na które mamy zwrócić szczególną uwagę. Tak wyglądały pierwszy i drugi dzień rekolekcji.
Trzecim dniem rekolekcji była środa popielcowa, był to dzień pokutny dla nas. W tym dniu odprawione zostało nabożeństwo pokutne, które przygotowało nas do sakramentu pokuty i pojednania. Ojciec rekolekcjonista mówił: "Grzech jest brakiem miłości" i właśnie na miłość mieliśmy zwrócić szczególną uwagę, zarówno względem Boga jak i bliźniego.
Na zakończenie rekolekcji podczas adoracji Najświętszego Sakramentu dziękowaliśmy Bogu za czas "remontu" i prosiliśmy o obfite owoce tego spotkania z Panem Bogiem.

Pierwsza Sobota

W pierwszą sobotę miesiąca marca w naszym kościele seminaryjnym była celebrowana Msza święta wotywna o Najświętszej Maryi Pannie. Matka Boża, która objawiła się trójce małych dzieci w Fatimie prosiła je o odprawianie nabożeństw pierwszych pięciu sobót miesiąca, by wynagrodzić jej Niepokalanemu Sercu za grzechy ludzi.

Mszy świętej i nabożeństwu przewodniczył nasz ojciec duchowny Ks. Szymon Brodowski. Wygłosił on również 15 minutowe rozważanie na temat piątej tajemnicy światła: Ustanowienia Eucharystii. Podkreślił związek Maryi z ofiarą Jej Syna. Przypomniał nam, że Matka Boża jest obecna na każdej mszy św., tak jak była obecna pod krzyżem.

Po zakończeniu Eucharystii odmówiliśmy różaniec, który tak jak spowiedź św., komunia św., i 15 minutowe rozważanie jest jednym z warunków pierwszych pięciu sobót miesiąca.

Dzień imienin

 "Bóg jest najlepiej znany w tym, że Go nie znamy". (św. Augustyn)
 
W środę podczas Mszy św. w kaplicy seminaryjnej modliliśmy się w intencji księdza profesora Leona Siweckiego, który w dniu dzisiejszym świętuje swoje imieniny, jednocześnie jest to dzień urodzin naszego wykładowcy. Pragniemy złożyć najserdeczniejsze życzenia, życzymy wielu łask Bożych, opieki świętego patrona, radości i satysfakcji płynącej zarówno z posługi duszpasterskiej oraz pracy naukowej.

Początek formacji

W VI niedzielę zwykłą kandydaci na nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. rozpoczęli swoją formację do otrzymania posługi. Spotkanie rozpoczęła modlitwa w kaplicy seminaryjnej, centralnym punktem spotkania była Msza święta, którą celebrował diecezjalny duszpasterz ds. Nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. - ks. dr Dariusz Sidor. Po Eucharystii kandydaci uczestniczyli we wspólnym obiedzie z klerykami. Spotkanie zakończono krótkim wykładem w sali wykładowej. 

Dzień skupienia

9-10 lutego nasza wspólnota przeżywała dzień skupienia, który poprowadził były ojciec duchowny naszego seminarium ks. Dariusz Bęc.

Tematem przewodnim była postawa prawdziwego kapłana. Ksiądz Dariusz zwrócił nam uwagę na to jaki powinien być dobry ksiądz. Na podstawie swojego doświadczenia w pracy z klerykami i z licznych rozmów z osobami świeckimi pokazał nam jakiego kapłana ludzie poszukują. Zauważył, że ważne jest aby ksiądz był ofiarnikiem i zostawiał dobry ślad tam gdzie się pojawi. To wszystko jest jednak możliwe dopiero, gdy uzna on swoją słabość i pozwoli działać Bogu. Przykładem może być dla nas św. Piotr z dzisiejszej Ewangelii, który mimo niechęci posłuchał Pana, zarzucił sieci i wielce się zadziwił tym, co może uczynić Pan, gdy wbrew sobie się mu zaufa.

Razem z nami modliło się dwóch uczestników tzw. "Weekendowych Dni Skupienia" organizowanych przez nasze seminarium.

Jesteśmy wdzięczni ks. Dariuszowi za podzielenie się z nami swoim kapłańskim doświadczeniem wiary.


Mamy nowego diakona!

W liturgiczne wspomnienie świętych biskupów i męczenników Tymoteusza i Tytusa, alumn roku VI Krzysztof Kozieł przyjął święcenia diakonatu. Poprzedniego dnia w kaplicy seminaryjnej podczas nieszporów alumn złożył wyznanie wiary oraz podpisał przysięgę celibatu. Święcenia miały miejsce w kościele św. Bartłomieja w Staszowie. Mszy świętej przewodniczył ks. bp Edward Frankowski. Mszę świętą koncelebrowali księża z zarządu seminaryjnego na czele z księdzem rektorem, księża profesorowie i wychowawcy oraz kapłani z dekanatu Staszów.

W homilii ksiądz biskup mówił:" Człowiek potrzebuje zbawienia, Salus animarum suprema lex - Zbawienie dusz pierwszorzędnym prawem Kościoła.

Dobro jest silniejsze od zła, a miłość nie ma granic. Jako potwierdzenie tej tezy biskup wskazał na przykład Heleny Kmieć, która została zamordowana 2 lata temu, gdy pełniła posługę misjonarki w Boliwii. Oddała życie z miłości w imię Ewangelii. Uzdolniona, skromna, uduchowiona. Miała tytuł inżyniera, uczyła się w Państwowej Szkole Muzycznej w Gliwicach. Pracowała jako stewardessa. Była zaangażowana w wolontariat misyjny „Salwator”. Wyjechała do Boliwii mimo sprzeciwu rodziny. Dwa tygodnie po przybyciu została napadnięta i otrzymała kilka ciosów nożem. Była świecką misjonarką. Tak jak święci Tymoteusz i Tytus, bezgranicznie odpowiedziała na wezwanie Chrystusa „Idźcie i głoście”.

Następnie ksiądz biskup skierował słowa do Krzysztofa. Ma być sługą dla wszystkich, będzie sprawował liturgię godzin, będzie się modlił za cały Kościół. Będzie wykonywał posługę słowa, ołtarz i miłości. Tę posługę będzie wykonywał w stanie celibatu- znaku pasterskiej miłości. Ma być nienaganny wobec Boga i ludzi,  tak aby kiedyś Bóg powiedział do niego: „Dobrze sługo dobry i wierny…” . Ma pełnić dzieła miłosierdzia i być uczniem Chrystusowym.

 

Biskup nawiązał także do odbywających się w tym czasie Światowych  Dni Młodzieży w Panamie. Młodzi świętują radość bycia z Bogiem. Odkrywają swoje powołanie, pogłębiają wiarę, rozwijają miłość do Boga i ludzi. Młodzi chcą słuchać jak Bóg ich kocha. ŚDM to świadectwo powszechności Kościoła.

Kościół chce służyć każdemu człowiekowi.  Im będą lepsi Polacy, tym lepsza będzie Polska. Im lepsi rodzice tym lepsza młodzież. To od nas zależy przyszłość naszego Narodu i Kościoła. Radość ze święceń diakonatu ma nas uzdalniać do służenia sobie nawzajem.

 

Po homilii kandydat do święceń zobowiązał się do pomocy prezbiterom w rozwoju chrześcijańskiego ludu, a także przyrzekł cześć i posłuszeństwo swojemu księdzu Biskupowi. Po śpiewie litanii do Wszystkich Świętych nastąpił najważniejszy moment święceń czyli włożenie rąk i modlitwa konsekracyjna. Następnie nowo wyświęcony diakon założył  stułę i dalmatykę, która będzie go wyróżniać w zgromadzeniu liturgicznym. Otrzymał księgę Ewangelii, której stał się głosicielem.

 

Na zakończenie Mszy świętej diakon Krzysztof podziękował wszystkim zebranym za modlitwę w jego intencji, szczególnie ojcu duchownemu księdzu Rafałowi Kobiałce, który poprowadził dla niego rekolekcje przed święceniami.

 

 

Uroczystość św. Tomasza

Uroczystość ku czci św. Tomasza rozpoczęła Msza święta w kościele seminaryjnym pod przewodnictwem ks. bp. Edwarda Frankowskiego. Mszę świętą koncelebrowali księża profesorowie, pracujący w kurii, oraz księża dziekani i neoprezbiterzy. Homilię wygłosił ks. dr hab. Marek Tatar, prof. UKSW.
Druga część obchodów, tej Uroczystości, która odbywa się w murach naszego seminarium już od wielu lat miała miejsce w budynku seminarium. Zebranych w auli powitał ks. rektor, a także wprowadził nas w temat gnozy i gnostycyzmu. Chór alumnów odśpiewał pieśni ku czci św. Tomasza. Następnie ks. dr hab. Marek Tatar, prof UKSW wygłosił wykład zatytułowany: „Rozum wobec wiary – współczesna pokusa gnostycyzmu”. Gnoza jest pojęciem trudnym do zdefiniowania współcześnie. To wiedza o Bożych tajemnicach zarezerwowana tylko dla nielicznych. Gnostycyzm zakłada indywidualizm, ujmuje wiarę subiektywistycznie. W ten sposób człowiek zamyka się w immanencji własnych pragnień i doświadczeń. Ksiądz profesor nawiązał także do adhortacji papieża Franciszka "Gaudete et exultate", gdzie papież pisze, iż gnoza i pelagianizm to przeciwnicy świętości. Zagrożeniem ze strony gnostycyzmu jest to, że zamyka człowieka w sobie. W tym zagrożeniu antropocentryzm i relatywizm łączą się, co powoduje zamknięcie się człowieka we własnym świecie, w subiektywizmie. W takiej sytuacji człowiek nie ma żadnego punktu odniesienia.
Zwolennicy tego poglądu chcą "stworzyć" Boga na własny obraz; Chrystus bez Kościoła, Kościół bez ludzi. To powoduje, że w dzisiejszym świecie odżywają tendencje neopogańskie. Jednak św. Tomasz mówi nam, że Miłość Boga jest lepsza od Jego poznania. Ksiądz profesor nawiązał także do encykliki św. Jana Pawła II: Fides et ratio. Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy... Po zakończonym wykładzie był czas na dyskusje i pytania. Na zakończenie swoje słowo do zebranych skierował ks. bp Krzysztof Nitkiewicz.

« 1
...
34 35 36 37 38 39 40
...
68 »
© Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu
wykonanie: e-parafia.net